|
ÖLÜM KORKUSU
ÖLÜM KORKUSU
Güneşin ışıkları vurdu yüzünün yüzüne
Kırmızı ışıkta duruyor bir kadın
Bakıyor alık alık yüzünün yüzüne
Ne böyle bir bakış var ne böyle bir yüz
Ne de kimse bakıyor yüzünün yüzüne
Hepsi benim hayalatımdan bir perde
Yalnızlığımdan bir enstantane
Güreşir engin sularda derin bir kimsesizlik
Kararır bulutlarda KOPkoyu bir yalnızlık
Bakıp dururken bana koyu bir ıssızlık
Her gün bir ölüm vuruyor kıyıya
Gün geçmiyor bir ölü bırakılıyor kapıya
Neşeli kahkahalara inat
Bir ölü çocuk bırakılıyor kollarıma
Al sen bunu büyüt büyüt diyorlar
Ben atıyorum onu uzaklara
Aman benden uzak olsun diyorum uzak olsun
Bu korkunÇ ve büyük bir yıkım oluyor benim için
Koskoca bir sürüyü katıyor önüne bir kurt
Avlıyor her birini bir biri ardı sıra
Artık hissetmiyor hiç kimse hiçbir şeyi
Her şey olağanmış gibi görünüyor
Gidiyor her gün içimizden biri
Kopkoyu bir karanlığa sonsuzca
Ne birİ geri geliyor oradan
Ne haber gönderiyor hiçbiri
Ölüm ayırıyor sevdiklerimiz bizden
Artık onlardan bize kalan
HatırAlar ve bir mezar
Bayramdan bayrama uğranılan
Bu hafta 84243 ziyaretçi (195777 klik) kişi burdaydı!
|
|
MiraC |
|
MiraC
O kutlu gece
Yükseldi göğe
O kutlu yolcu
O kutlu gece
Çağırdı O'nu
Kutlu visale
Çağırdı O'nu
Sonsuz vuslata
Efendisiydi O
İki dünyanın
Sereflisiydi O
Dünya ve ukbanin
O kutlu gece
Sahne olmuştu
Büyük vuslata
O kutlu gece
O kutlu gece
Yukseldi göğe
O kutlu yolcu
Vuslata erdi
Ahmet-Kemal
|
|
|
|