|
ANNEMLE BEN
ANNEMLE BEN
Ay düşmekte düşmekte düşmekte
Yıldızları alarak yedeğine
Gizli bir el açınca pencereyi
Uzatmakta oradan en büyük şeyi
Annem ve ben bir bütündük sonsuz göklerde
Sonsuzluklarda yaşadık ve olduk göklerde
Ve bir gün baktık ki düşmansız derin bir boşluğu
Sürüklerken ardında perde perde
Korkulu rüyalarda sığındığım aydınlık
Annemdi ışıl ışıldı her yer onunla
Neler neler geçti kim bilir
Ruhumla ruhu arasında
Issız gecelerimin aydınlık göğü
Sendin ey annem ruhumun penceresi
Benliğimi okşardı o müşfik sesi
Sendin ve sendin ey annem
AHMET KEMAL
Bu hafta 83308 ziyaretçi (193166 klik) kişi burdaydı!
|
|
MiraC |
|
MiraC
O kutlu gece
Yükseldi göğe
O kutlu yolcu
O kutlu gece
Çağırdı O'nu
Kutlu visale
Çağırdı O'nu
Sonsuz vuslata
Efendisiydi O
İki dünyanın
Sereflisiydi O
Dünya ve ukbanin
O kutlu gece
Sahne olmuştu
Büyük vuslata
O kutlu gece
O kutlu gece
Yukseldi göğe
O kutlu yolcu
Vuslata erdi
Ahmet-Kemal
|
|
|
|