VUSLAT VE HİCRAN
Seni ilk gördüğüm yerde
Yağmur ağlıyordu hava üzgün
Tit tir tir titriyor yalnızlık sensizlikten
Sen sarınca deniz oluyordu birden
Deniz yoğundu dalgalar azgın
Matem fışkırıyordu göklerden
Kahroldu bulutlar ayrılığından
Hülyalar kaçıştı dehşetinden senin
Rüyalar sökün ediyor birer birer
Lambalar süzülüyordu aşktan
Ruh dünyam hüzün mahşeri
Eski dostlar gibi kaybolmuştular
Kentin izbe yollarında unutulmuş
Üstü başı kirli bu aşkın
Eli yüzü düzgün duyguların
Aklı karışmış
Yak lambamı sür fitilini aşkın
Ey sevgili dünyalar bizim olsun
Yum gözlerini tasalardan uzak
Yeryüzü aşkla dolsun