Doğa Şiirleri Dalgalar
DALGALAR
Azgın ve amansız rüzgar uçururken denizi
Yüzlerde bir sarartı boğulmanın dehşeti
Kim kurtaracak bizi acımasız sonuçtan
Gidiyorken gemimiz bir uca diğer uçtan
Dalgalar okyanusların korkunç pençeleri
İnsanlar o pençenin küçük hançereleri
Dalmışken hülya denen o karanlık denize
Oydu bizi çıkaran gerçeğin sahiline
Kimse kurtaramaz bizi bir dipsiz kuyudayız
Kendimizden habersiz bir derin uykudayız
Kim atıverecek bizi can veren dehlizine
Karşıyken bu rüyada biz kendi kendimize
Ey dalgaların sese can veren eli
Enginliklerin tadı azabın içindeki
Hangi an sıyırarak cehennem düşlerini
Atıverecek bizi gerçeğin sahiline
Ahmet Kemal
Doğa Şiirleri Deniz
DENİZ
Pırıl pırıl gün
Hafif esişli meltem
Gelip kurulsun saltanatıyla gönlüme
En büyük yolcusu en güzel düşün
En yüce aşklarıyla düşlerimde sevişsin
Ey uzakların konuşan dili yanımda
Ruhun serüvencileridir bu gelen
Ey ruhumda sığınak arayan bin bir çıkışla yol
Sonsuzluğun onulmaz müjdesi
Ahmet Kemal
Doğa Şiirleri Gece
GECE
Ey karanlığın korkunç ecesi
Al beni muhteşem kollarına
Ki korkudan örtülmüştür elbiselerin
Al beni kollarına ansızın ölebilirim
Şimdi ölebilirim sonra ölebilirim
Seni mesul tutarlar hemen ölebilirim
Yalnızlığın demir pençesi sıkıyor beni
Gözlerim kâbuslar görüyor gece
O siyah pelerinini almış üstüne
Bütün şiirlerimi gömeceğim
Unutuşun toprağına
Alıp gideceğim tüm aşkları mezarına
Zehir katıldı hayatımın gül şarabına
Oysa daha henüz çiçeklenmişti
Umutlar yeni doğmuştu çıkamadı sabaha
Ahmet Kemal
Doğa Şiirleri Kar Sesleri
Bu kar sesleri bu kar sesleri
Nefesleri karanlığın ışık
Karanlığın ışık nefesleri
Bu kar sesleri bu kar sesleri bu kar
Sesleri sesleri ses
leri sanki çocuk nefesleri
Ah bu kar sesleri hiç bitmeyecek
Ah bu kar sesleri beni deli edecek
Gece gökten ışıklar gibi yağan
Gökten arzular gibi yağan
Ahmet Kemal
Doğa Şiirleri Kar Şiiri 2
KAR ŞİİRİ 2
anne benim babam nerede
senin baban yok çocuğum
senin baban öldü çocuğum
senin baban cennette
karlar onun öpücükleri
babanın sana gönderdiği
karlar sevda çiçekleri
gün gelip açacaklar
dönüp sana gelecekler
2012 yılının son karı
çocuğun manasız bakışları
benziyor hayallerine
baba gitmiş düş ülkesine
ve bir gece hatırlayarak
yollamış kar çiçeklerini
armağan olarak kendisine
Ahmet Kemal
Doğa Şiirleri Kuşlar
KUŞLAR
Hüthüt öter önünde engel
Yankılanır hey
Bir kış gecesi
Bu ev maketi kimin
Kırılmış ve yıkılmış
Deniz melteminde
Yerden göğe kanat açmış bir kuş
Çiçek tutmak varsa elinde
Ben bu habersiz yerinden geçim
Kuyu bir gök sofrasında
Açılır dünya seslerine
Sis sise karşı sis sise
Karşı siz size
Karşı siz kime
Bana yahut ona
Hep karşı olmak ne
Sebepsiz kuşlar
Çaresiz kuşlar
Ahmet Kemal
Doğa Şiirleri Kuşlar 2
Ormanda kuşlar ölür
Bir kuş
Kanadı gümüş
Ten ipek bir kuş
Doğdu güneş
Ten daha parlak
Bir günde
Ve öldü
Kuşlar ölür
Güneşli bir günde
Ve göç eder kuşlar
Ahmet Kemal